Tags archief radio

Zou jij je iPhone inleveren of behendig in een pindakaaspot verstoppen?

Wat zou jij doen? Twee jaar geleden zou ik bij het horen van deze woorden meteen denken aan Ali B en Marco Borsato. Maar sinds mijn gespeur in archieven, bibliotheken en het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie, heb ik andere associaties bij deze vraag.

Over 10 dagen verschijnt mijn roman Vrij spel, over een verzetsvrouw, nu de laatste vrouwelijke Engelandvaarder die nog leeft. Voor dat boek heb ik maandenlang geprobeerd me te verplaatsen in de koppies van verzetsmensen en me continu afgevraagd: Wat zou ik doen? Bij die vraag denk ik nu dus niet meer direct aan Ali B, op zich een fijne bijkomstigheid.

De dingen die ik tegenkwam, zetten mij aan het denken. Daarom, deze week hier een verzameling van allerlei interessante verhalen en documenten die ik tijdens mijn speurtocht in het verleden vond en waarvan ik benieuwd ben wat ze met jou doen. Dus, lees en bedenk: Wat zou jij doen?

Op 13 mei 1943 deelde de Duitse bezetter mede dat alle radiotoestellen moesten worden ingeleverd. Dat deed je doen door je radio naar het politiebureau of het postkantoor te brengen. Ieder toestel kreeg een kaartje met naam, adres en beroep van de eigenaar.

De eigenaar werd verplicht zijn antenne binnen drie maanden af te breken en radiohandelaren moesten een overzicht maken van hun complete voorraad en die lijst binnen drie weken inleveren bij de politie.

Wie zijn radio achterhield, liep het risico in een concentratiekamp te belanden. Nederlanders bleken ‘creatief met radio’: ze verstopten hun toestel in boeken, tussen de pannendeksels in het keukenkastje en op zolder of leverden een kapot toestel in. De bruikbare radio hielden ze thuis achter. Wat zou jij doen?

getagged , , , , ,

Schieten ze je postduif uit de lucht?

Vrijdag schreef ik over het indrukwekkende verhaal van Tommy, een oorlogsduif die in 1942 geheime informatie had overgebracht van Nederland naar Engeland. Maar waarom werden postduiven eigenlijk ingezet? Postduiven waren de helden van de Eerste Wereldoorlog, maar ook in WOII zijn duizenden postduiven gebruikt om geheime berichten te verzenden. Een opvallend gegeven lijkt mij, omdat verbindingen via de radio en draadloze telegrafie in ’40 – ’45 al lang bestonden. Toch bleek het gebruik van duiven een stuk veiliger:

  1. Radiografische berichten werden door de bezetter regelmatig verstoord met behulp van een stoorzender
  2. De vijand kon meeluisteren
  3. Er werden vaak valse berichten verstuurd door infiltranten

Wat dat betreft waren die vogels tenminste betrouwbaar: bijna alle geloste duiven behaalden hun hok.

Bijkomend voordeeltje: duiven waren veel goedkoper dan radioapparatuur.

Marketing anno WOII: het medium afstemmen op het type bericht; duivenpost was perfect voor een specifiek soort berichten, zoals landkaarten, microfotografie en schema’s. Via een radioverbinding is het bijvoorbeeld verdomd ingewikkeld om de exacte plaats van een militaire basis aan te geven. Dan kan je beter een kruisje zetten op een landkaart en een postduif sturen.

Maar er waren ook risico’s. De Duitsers konden een duif uit de lucht schieten of roofvogels inzetten om postduiven te onderscheppen…

Morgen het verhaal van de bekendste postduif uit de wereldgeschiedenis: G.I. Joe. Redde  levens. So stay tuned.

 

getagged , , , ,