Tags archief oorlogsduif

Weleens een duif aan een parachute gezien?

Nog één bericht over duiven. Maar dan wel een uitsmijter. Want wist je dat duiven tijdens de oorlog aan een parachute gedropt werden in bezet gebied?

Vooral de Britten en de Amerikanen verkregen op deze manier inlichtingen. De duiven werden met een parachute gedropt in bezet gebied. Het was de bedoeling dat de duif dan door daar gelegerde troepen of inwoners in bezet gebied werd gevonden. Aan de poot hing een kokertje met een bericht waarin de vinder werd aangespoord om informatie, vaak van militaire aard, door te geven. Wist je bijvoorbeeld de locatie van een vliegbasis of Duitse radarinstallaties? Dan kon je dat invullen op het formuliertje, terugstoppen in het kokertje en de vogel loslaten. De duif vloog dan terug naar zijn militaire hok.

Man & pigeon on a mission: Parachutisten namen ook vaak duiven mee op hun missie. Dan hingen de duiven niet zelf aan een parachute, maar werd dan samen met de agent in bezet gebied gedropt. De duiven werden ingepakt in een vest zodat ze hun vleugels tijdens de sprong niet konden uitslaan en door de parachutist voor zijn borst vastgehouden. Na de landing schreef de agent snel op wat hij vanuit de lucht had gezien, bijvoorbeeld informatie over een Duits luchtafweergeschut, en loste de duif met de vijandelijke informatie.

Zo werkte dat dus: de duif werd meegenomen naar een voor hem onbekend gebied en vloog met verse informatie terug naar huis, naar zijn militaire hok, zijn thuisbasis. Daar plukt iemand het briefje van de poot en zo komt de boodschap aan bij de legerbasis.

Getallen: Van de 16.000 duiven die de Britse inlichtingendienst dropte, keerden er maar 1800 terug. Wat is er met de rest gebeurd? Dat is gissen: veel duiven werden niet gevonden, anderen werden ingeleverd bij de Duitsers. Als de postduiven wel werden gelost, waren er onderweg naar Engeland nog hindernissen: aan de kust bijvoorbeeld hadden de Duitsers afgerichte haviken geplaatst om de postduiven te onderscheppen.

getagged , , , , , , ,

De Soldaat van Oranje onder de duiven

In duivenland is G.I. Joe een BN-er. Nee, nu doe ik hem tekort, zijn roem is vergelijkbaar met die van Wereld Bekender Nederlander. Ja, G.I. Joe is een heuse WBD: Wereld Beroemde Duif. De Soldaat van Oranje onder de duiven zeg maar. Een held.

G.I. Joe werd geboren op 24 maart 1943 in Detroit en kreeg de status van beroemdste postduif uit de wereldgeschiedenis omdat hij het leven redde van honderden inwoners van het Italiaanse dorpje Calvi Risorta en dat van de Britse troepen die daar waren gelegerd.

18 oktober 1943: De Amerikaanse geallieerden zouden Calvi Risorta bombarderen zodat de Britten het dorp konden bezetten. Maar dat liep anders. De Duitsers trokken zich voortijdig terug en de Britten namen het dorp in. Het bombardement moest dus worden afgelast. Via de radio is geprobeerd contact te maken, maar alle pogingen mislukten; binnen een half uur zou het bombardement beginnen. Toen werd G.I. Joe ingezet. Met een handgeschreven briefje aan zijn poot werd de duif naar het hoofdkwartier gezonden. Misschien voelde hij de druk op zijn schouders want de duif vloog 20 mijl (= 32,2 km.) in 20 minuten en kwam net op tijd aan bij de Amerikaanse legerbasis om het bombardement tegen te houden. De bommenwerpers taxiden al op de startbaan…

“G.I. Joe saved around a thousand military lives.”

Mark Clark, commandant in het Amerikaanse 5e leger –

Groeten uit Londen: In november 1946 ging G.I. Joe met de boot naar Londen. Hier ontving hij de Dickin Medaille voor zijn heldendaad. Deze onderscheiding werd aan slechts 31 andere oorlogsduiven toegekend, waarvan G.I. Joe de enige duif uit de Verenigde Staten was. It’s lonely at the top.

Op 3 juni 1961 stierf G.I. Joe, hij is 18 jaar geworden.

getagged , , , ,

Schieten ze je postduif uit de lucht?

Vrijdag schreef ik over het indrukwekkende verhaal van Tommy, een oorlogsduif die in 1942 geheime informatie had overgebracht van Nederland naar Engeland. Maar waarom werden postduiven eigenlijk ingezet? Postduiven waren de helden van de Eerste Wereldoorlog, maar ook in WOII zijn duizenden postduiven gebruikt om geheime berichten te verzenden. Een opvallend gegeven lijkt mij, omdat verbindingen via de radio en draadloze telegrafie in ’40 – ’45 al lang bestonden. Toch bleek het gebruik van duiven een stuk veiliger:

  1. Radiografische berichten werden door de bezetter regelmatig verstoord met behulp van een stoorzender
  2. De vijand kon meeluisteren
  3. Er werden vaak valse berichten verstuurd door infiltranten

Wat dat betreft waren die vogels tenminste betrouwbaar: bijna alle geloste duiven behaalden hun hok.

Bijkomend voordeeltje: duiven waren veel goedkoper dan radioapparatuur.

Marketing anno WOII: het medium afstemmen op het type bericht; duivenpost was perfect voor een specifiek soort berichten, zoals landkaarten, microfotografie en schema’s. Via een radioverbinding is het bijvoorbeeld verdomd ingewikkeld om de exacte plaats van een militaire basis aan te geven. Dan kan je beter een kruisje zetten op een landkaart en een postduif sturen.

Maar er waren ook risico’s. De Duitsers konden een duif uit de lucht schieten of roofvogels inzetten om postduiven te onderscheppen…

Morgen het verhaal van de bekendste postduif uit de wereldgeschiedenis: G.I. Joe. Redde  levens. So stay tuned.

 

getagged , , , ,

Geheimpje? Ik stuur wel even een postduif.

Wist je dat: duiven die tijdens WOII bijzondere opdrachten hadden uitgevoerd, later zijn geëerd met onderscheidingen?

De bekendste onderscheiding is de Dickin-medaille uit Engeland. Ik was benieuwd hoe dat precies in zijn werk ging, met die postduiven. Toen ik op zoek ging naar informatie, kwam ik een bijzonder verhaal tegen. Dick was 20 jaar oud toen de oorlog uitbrak. En hij was duivenmelker. Van de bezetter moesten alle duiven worden ‘opgeruimd’, maar Dick negeerde dat en zette zijn duiven in voor het verzet; hij was lid van een Haarlemse knokploeg. In de zomer van 1942 werd een gewonde Engelse postduif bij hem gebracht. Dick noemde de duif Tommy en verzorgde hem. Toen Tommy was opgeknapt, zette Dirk hem in als oorlogskoerier.

Op luchtpostpapier tikte hij een briefje met gegevens van een Duitse marinebasis in IJmuiden, een vliegveld bij Zwolle en informatie over Duitse afluisterposten in Friesland. Dirk vroeg of ze via Radio Oranje duidelijk wilden maken of Tommy de boodschap veilig had overgebracht. Hij rolde het briefje in een kokertje en bevestigde deze aan de poot van de duif.

Augustus 1942: “Tommy is veilig aangekomen,” klonk het over de radio. De haven in IJmuiden werd twee weken daarna gebombardeerd en die Duitse marinebasis is nooit meer gebruikt.

Na de oorlog kreeg Tommy in Londen een Dickin-medaille.

getagged , , ,