Tags archief doe-het-zelf

De doe-het-zelf huisarts

Ik heb kriebel rondom een moedervlek die ik niet vertrouw. ’s Nachts zijn de jeuk en de pijn van het krabben zo erg dat ik niet in slaap kom. Na drie nachten insomnia ga ik naar de huisarts. Ze zegt verontrustende dingen als: ‘Goh, dit is wel een atypische klacht’ en ‘Tsja, wat gaan we nou doen met jou?’

Laat ik één ding vooropstellen, denk ik: we gaan niets doen met mij, jij gaat mij vertellen wat mijn probleem is of me doorverwijzen naar een dermatoloog als je zelf de oorzaak of de oplossing niet weet.
Doorverwijzen is nergens voor nodig, zegt de huisarts, en ze vraagt of ik al op internet heb gekeken. Nee, natuurlijk niet, op internet staan gruwelplaatjes en doemscenario’s van hypochonders, ik kom naar deze praktijk omdat ik informatie wil van een betrouwbare bron, iemand die ervoor heeft gestudeerd en advies geeft op basis van mijn persoonlijke klachten.

Ze draait haar computerscherm en laat me foto’s zien van mensen met ernstige huidziekten (ze kunnen zo in het tv-programma Dit is mijn lijf) en zegt: ‘Maar dit heb jij niet’.
Ik zeg dat ik die foto’s niet hoef te zien.
Dat vindt zij opmerkelijk. En ik vind het opmerkelijk dat zij niet weet wat ik heb en het op internet opzoekt. Geen speciale huisartsendatabase, maar gewoon op huidziekten.nl met de mededeling: ‘Dat had je zelf ook even kunnen doen’.

Ik wil veel zelf doen in mijn leven: mijn eigen geld verdienen en zelf beslissen waaraan ik het uitgeef, met startkabels de lege accu van de oude auto opladen, eigenhandig de lekke band van mijn fiets plakken en zelf mijn administratie doen. Maar té specialistische zaken laat ik aan een ander over.

Twee dagen later vraag ik de andere huisarts in de praktijk om een verwijsbrief om de moedervlek weg te laten halen. Dat is niet nodig, zegt hij, dat kan hij hier tijdens het spreekuur zelf doen.
Mijn zusje ging ooit op dat voorstel in en hield daar een gigantisch dood-grijs litteken aan over. Aangezien ik dat niet wil, vraag ik nogmaals om de verwijsbrief.
‘Ik kan het prima zelf’, zegt hij.
Het gesprek wordt hard tegen hard. Uiteindelijk schrijft hij met tegenzin de verwijsbrief en terwijl hij zijn handtekening zet, zegt hij: ‘Als je maar niet denkt dat je bij De Bergman kliniek door een specialist wordt geholpen. De vriendjes van mijn zoon, allemaal artsen in opleiding, klussen daar bij om te oefenen en extra centjes te verdienen.’

Op internet vind ik de adressen van zes andere huisartsen bij mij in de buurt. Inschrijven bij de nieuwe praktijk doe ik zelf.

huisarts

 

 

 

 

getagged ,