Maandag zat ik vijf uur in de auto met een volslagen onbekende. Via de carpoolwebsite BlaBlaCar.com kon ik met de Duitse Amelie meerijden van Hamburg naar Utrecht. Ze had een rustige rijstijl, maakte een lunchstop en hield zich keurig aan de maximumsnelheid. Dat kon ik ook van tevoren weten, want op BlaBlaCar staan testimonials: chauffeurs en reizigers beoordelen elkaar. Op basis van die informatie kun je besluiten of je wel of juist niet bij iemand in wil stappen. Zo vertelde Amelie dat ze eens over een man had gelezen dat hij behoorlijk pervers was, waardoor ze besloot toch maar met de trein te gaan.
Aan het einde van haar rit dropte ze me op Utrecht Centraal, waar ik de trein naar Amsterdam zou nemen. Het perron raakte voller en voller, de treinen tussen Utrecht en Amsterdam vielen één voor één uit. Na een uur wachten kwam er een oplossing: een ICE-trein uit Duitsland reed via Hilversum naar Amsterdam. Het was spitsuur en alle mensen van de afgelopen vijf treinen moesten in die ene ICE.
Dringen, proppen, duwen, vechten om een plaatsje, het gangpad bomvol en mensen die struikelden over andere mensen en over koffers, maar even later vertrokken we dan toch. Iedereen kwam thuis vandaag, het had een gevoel van opluchting moeten geven.
Maar twee mensen kregen ruzie. Knetterende ruzie. Een man in de eerste klas vroeg een jongeman die tegen zijn stoel stond aangeleund of hij dat niet wilde doen. “Dit is de eerste klas, de mensen die betaald hebben voor de eerste klas verdienen de rust en de ruimte van de eerste klas.”
De jongen ontplofte: “We zijn allemaal mensen! U bent een mens en ik ben een mens. Of vindt u soms dat u méér mens bent omdat u een eerste klas kaartje heeft? Weet u wat ik vind? Het interesseert me geen fuck of u meer voor uw kaartje heeft betaald dan ik!”
De jongen had een punt, maar door zijn toon en agressieve houding kwam dat totaal niet over. De situatie deed me denken aan alle keren dat ik in een stiltecoupé zat die alles behalve stil was. Als een andere reiziger daar dan op geïrriteerde toon wat van zei of driftig ging wijzen naar de stiltesticker op het raam, kreeg die de volle laag. Dat overkomt je een paar keer en dan hou je voortaan liever je mond.
Toen dacht ik aan een oplossing: hoe zou het zijn als gelijkgestemden door informatie in de NS-app bij elkaar in de coupé konden gaan zitten? Bij BlaBlaCar geef je in je profiel aan hoeveel je praat: je bent ‘Bla’, ‘BlaBla’ of ‘BlaBlaBla’. Als we dat principe ook in de trein introduceren, kunnen alle BlaBlaBla’s met elkaar in de zelfde coupé tetteren en de Bla’s in een andere wagon rustig de krant lezen.
In noodsituaties, zoals met de overvolle ICE, krijgen alle reizigers een berichtje dat Bla-reizigers en BlaBlaBla-reizigers het maar even gezellig moeten maken met elkaar in de coupé, want de NS wil álle mensen een prettige reis bezorgen.
