Tags archief gluren

Pleidooi voor ‘guilty pleasures’

Sommige mensen zijn verslaafd aan sigaretten, anderen aan televisieseries, seks of aan elke minuut een euro in de fruitautomaat gooien.

Volgens mij heeft iedereen wel een (stiekeme) verslaving of tenminste een guilty pleasure. Dat laatste is relatief onschuldig, puur op plezier gericht en zonder grimmig randje, een persoonlijke geneugte waar de omgeving verder geen last van heeft – laat staan door wordt gekwetst.

Helaas houden mensen hun guilty pleasures nog te vaak voor zichzelf (hoe leuk zou het zijn om te weten dat je collega van Systeembeheer thuis een verzameling glinsterende mineralen heeft in een glazen vitrinekast?) Nu lijkt het mij gemoedelijk als we daar wat opener in worden met z’n allen en op een willekeurige verjaardag of werkborrel onze onschuldige verslavingen met elkaar delen. Daarom ga ik vandaag met de billen bloot: ik biecht mijn guilty pleasure op, in de hoop er wat bijzondere, verrassende of vreemdsoortige verslavingsverhalen voor terug te krijgen.

Ik ben verslingerd aan de huizensite Funda, om op die site naar andermans interieurs kijken. Soms gaat elk verloren uurtje eraan op, soms kijk ik maanden niet. Maar áls ik op dreef ben, is het moeilijk om te stoppen. Van het ene appartement klik je hongerig door naar het volgende; soms ga ik mijn eigen straat af, andere keren neem ik een kijkje in dorpen met vrolijke namen als Ransdorp, De Hut of Belgenhoek (dat ligt in de gemeente Helden). Incidenteel ga ik voor kasten boven een miljoen euro, maar veel liever twee-onder-een-kapwoningen met marktconforme vierkantemeterprijzen.

De manier waarop sommigen hun huis speciaal voor de foto stileren of juist helemaal niets doen aan het beeld is ontroerend. Dezelfde vaas met bloemen is soms in elke kamer terug te zien, boeken zijn op kleur gesorteerd of handdoeken liggen opgevouwen op het bed, als zagen we een hotelkamer. Maar veel vaker zie ik onopgemaakte bedden, badkamerspiegels die nooit kennis hebben gemaakt met Antikal of een aanrecht vol borden met aangekoekte pastasaus. Foto’s met het douchegordijn door maar de helft van de ringen, tig verlengsnoeren dwars door de kamer en ramen waar je niet doorheen kunt kijken. Ik kan er uren naar gluren. Stiekem geniet ik als ik me dan realiseer dat dit foto’s zijn van huizen die mensen graag willen verkopen. Waarom kom je dan niet op het idee om de boel wat aantrekkelijker te presenteren?

Wie regelmatig rondkijkt op Funda ziet een gat in de markt in crisistijd: word stylist, begin een opruimservice of geef spoedcursussen Huis aan kant. Dit soort services bestaan vast al, maar het probleem is natuurlijk het geld dat betaald moet worden voor stevig opruimadvies, want voor nul euro stroopt niemand de mouwen op.

Ook al zou het de huizenmarkt uit het slop kunnen helpen: ik hoop dat de theorie ‘opgeruimd huis = huis sneller verkopen’ aan half Nederland voorbij blijft gaan, anders moet ik een nieuwe guilty pleasure zoeken.

 

Guilty pleasures

 

getagged , ,