Gistermiddag meldde het Nationaal Comité 4&5 mei dat het gedicht Foute Keuze van de 15-jarige Auke de Leeuw, niet voorgedragen zal worden tijdens de dodenherdenking op de Dam. Eerder liet het Auschwitz Comité weten de dodenherdenking te zullen boycotten als Auke zijn gedicht mocht voorlezen. Ook het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) was teleurgesteld in de keuze van het gedicht.
Het Comité gaf een vrij schimmige verklaring voor de terugtrekking van het gedicht:
De Nationale Herdenking is van té grote waarde en betekenis om te laten overschaduwen door de discussie die is ontstaan door het gedicht van een 15-jarige scholier.
Het gedicht van de Brabantse jongen gaat over zijn oudoom die zich vrijwillig aansloot bij de Waffen-SS. Ik begrijp dat dit een gevoelig onderwerp is en van alle gedichten die er worden ingezonden, is het inderdaad niet nodig om er één met zo’n verhaal te kiezen. Tegelijkertijd is het wel goed dat de jonge generatie nadenkt over de oorlog en zich realiseert dat mensen in oorlogstijd soms voor moeilijke keuzes stonden.
Maar deze discussie is wat mij betreft een ‘miscussie’. We herdenken de oorlog slechts één dag per jaar (en zelfs dan worden we aangezet om ‘oorlogslachtoffers in het algemeen’ te herdenken), laten we ons die ene dag focussen op wat er in ’40-’45 is gebeurd. Begrip of in elk geval kennis van de keuzes die mensen destijds hebben gemaakt, horen daarbij. Maar laat Auke de L. gewoon weer Auke de Leeuw zijn.